بزرگ کردن آلت تناسلی

بزرگ کردن آلت تناسلی

به نقل از ( مدیکال نیوز (اخبار پزشکی وسلامت)-انجمن دانشجویان علوم پزشکی))

بزرگ کردن آلت تناسلی به مجموعه روش‌هایی اشاره دارد که برای افزایش قطر، طول یا سفت شوندگی (نعوظ) آلت تناسلی انسانی انجام می‌گیرند.

دامنه شیوه‌های موجود از ورزش‌های دستی تا دستگاه‌های کشنده و آویزان کردن وزنه و جراحی را در بر می‌گیرد که با گزارش‌هایی از موفقیت و شکست در سراسر جهان همراه بوده‌اند. با این که مضر بودن برخی روش‌ها کاملاً بر همگان آشکار شده‌است اما باقی روش‌ها می‌توانند تا حدودی نتیجه‌بخش باشند. اغلب در تبلیغ محصولات تقلبی، تفاوت میان تغییر اندازه موقتی، نعوظ و تغییر اندازه دائمی تعمداً خلط می‌شود.

تحقیقات علمی قانونی اندکی به‌طور اختصاصی بر روی موضوع افزایش حجم بدون جراحی صورت گرفته‌است. وجود ادعاهای قابل توجه و افزایش حجم دائمی به‌طور کلی در حد حرف بوده و با تحقیق علمی تأیید نشده‌اند و می‌توانند مبتنی بر مصالح و هیجانات منبع ادعا باشد. در حال حاضر، هیچ روشی که بدون جراحی به‌طور دائمی ضخامت یا طول یک آلت طبیعی را افزایش دهد وجود ندارد. برخی تحقیقات کلی راجع به ایمنی و اثربخشی (یا عدم آن) مواد دارویی مختلف یا مقدمات شبه‌دارویی انجام شده‌اند اما تا کنون، هیچ ماده‌ای که موجب پدیدار شدن جریان دارویی اصلی برای اتخاذ هر یک از آن‌ها بشود؛ بدست نیامده است.

جراحی[]

وجود تبلیغاتی نظیر این در مناطق عمومی آفریقای جنوبی متداول است.

چندین جراحی وجود دارد که همگی خطر عوارض مهمی را با خود دارند. دومین مشاوره بین‌المللی در مورد اختلالات جنسی به این نتیجه رسیده‌است که:

اکثر مردان زمانی که در مورد نتیجه و خطرات عوارض احتمالی جراحی به درستی مطلع می‌شوند دیگر تمایلی برای انجام آن از خود نشان نمی‌دهند.

انجام عمل‌های جراحی بوسیله جراحان فاقد مجوز می‌تواند به عوارض جدی منجر شود.

قرص‌ها و مکمل‌ها

شامل قرص‌ها، مکمل‌ها و پمادهایی است که به وفور در سطح اینترنت معرفی و ارائه می‌شوند. این در حالی است که برخی از این محصولات حاوی مواد مضر بوده؛ بسیاری از جهت ایمنی و عوارض جانبی آزمایش نشده؛ و مؤثر بودن هیچ‌کدام از این محصولات اثبات نشده‌است.

روش‌های فیزیکی

شامل انواعی از روش‌های فیزیوتراپی است که به منظور افزایش حجم آلت تناسلی انسانی انجام می‌شوند. تا به امروز، اثربخشی هیچ‌کدام به‌طور علمی ثابت نشده‌است. به‌طور کلی، این روش‌ها با کش آوردن، کشیدن با استفاده از وزنه‌های کوچک، یا افزایش جریان خون/فشار خون در آلت سر و کار دارند. همپوشانی قابل توجهی میان روش‌های طراحی شده برای افزایش اندازه آلت و روش‌های طراحی شده برای کسب دیگر اهداف مرتبط نظیر بازگردانی توانایی جنسی، افزایش مدت نعوظ، یا بهبود اوج لذت جنسی وجود دارد.

پمپ آلت

پمپ آلت استوانه‌ای است که بر روی آلت نصب می‌شود همراه با یک پمپ دستی یا موتوری برای ایجاد یک خلاء نسبی در اطراف آلت به منظور مکش برای کشیدن خون به داخل آلت. طرح‌های مختلفی از پمپ‌های آلت به وسیله کارخانه‌های سازنده پمپ آلت تناسلی ارائه شده‌است. هنگامی که فضای خلاء افزایش پیدا می‌کند؛ فشار داخل رگ‌های خونی آلت تناسلی نیز افزایش می‌یابد؛ خلاء بیش از اندازه موجب آسیب‌های عروقی می‌شود. پمپ‌های آلت ممکن است برای غلبه موقت بر اختلال نعوظ مورد استفاده قرار گیرد؛ اما علاجی صورت نمی‌گیرد: یک حلقه همانند شریان‌بند باید برای حفظ خون محصور شده در آلت به کار رود؛ در غیر اینصورت نعوظ فوراً فروکش می‌کند. پمپ‌ها حتی اگر آسیب عصبی یا عروقی مانع از نعوظ طبیعی باشد ممکن است اثربخش باشند؛ اما استفاده طولانی مدت و بیش از اندازه (ساعت‌ها) منجر به آسیب‌های دائمی خواهد شد بطوری که پمپاژ افراطی می‌تواند موجب ترکیدن رگ‌های خونی و پدید آمدن حالت تاول مانند بشود.

در ایالات متحده آمریکا، پمپ‌های آلت می‌توانند با مراقبت‌های پزشکی پوشش داده شوند اگر ضرورت پزشکی وجود داشته باشد. پمپ‌ها در درمان موفقیت‌آمیز مردان مبتلا به بیماری پیرونی که موجب کوتاهی غیرمعمول و انحراف آلت تناسلی می‌شود؛ مورد استفاده قرار گرفت. مطالعه‌ای بر روی ۳۱ بیمار که بوسیله دپارتمان اورولوژی در بیمارستان سنت پیتر و انستیتو اورولوژی در لندن انجام شد به این نتیجه رسید که به لحاظ بالینی و آماری بهبود قابل توجهی در طول آلت، زاویه انحنا، و درد پس از ۱۲ هفته استفاده از پمپ خلاء ایجاد شد. در این مطالعه، افراد مورد مطالعه دارای پیرونی دو جلسه ده دقیقه‌ای در هر روز برای دوازده هفته از پمپ استفاده کردند. در تقریباً یک سوم افراد تحت مطالعه به‌طور میانگین ۰٫۵ سانتی‌متر (۰٫۲۰ اینچ) افزایش طول آلت مشاهده شد. این افزایش اندازه در این مطالعه یک عارضه جانبی غیرمنتظره بود و نه یکی از اهداف در نظر گرفته‌شده برای آن.

اکستندر

دستگاه اکستندر مگنت دار یا کشنده آلت وسیله‌ای است که بر اساس کشش عمل می‌کند. این وسیله متشکل از یک حلقهٔ پلاستیکی است که به دو میلهٔ دینامیکی متصل است. در بالای این دو میله یک ساپورت پلاستیکی همراه نوار سیلیکونی تعبیه شده‌است. نوار سیلیکونی گلانس آلت (کلاهک آلت) را در قسمت خاص خود نگه می‌دارد. دستگاه اکستندر یک نیروی تدریجی و مداوم حدود ۶۰۰ تا ۱۵۰۰ gr/cm2 را به مقطع آلت وارد می‌کند که این نیروی کشش باعث تحریک در جهت تطابق و رشد لیگمان‌های نگهدارنده و corpus cavernosum و بقیه بافت‌های آلت می‌شود.

با گیره نگه داشتن

با گیره نگه داشتن یک روش پرمخاطره و خطرناک است. هدف با گیره نگه داشتن افزایش اندازه آلت با استفاده از یک وسیله تنگ شونده نظیر بند کفش، گیره کابل، یا حلقه آلت به منظور جلوگیری از خروج خون از آلت است. دستگاه محکم در قسمت پایه آلت نعوظ شده بسته می‌شود؛ و فرد مشغول کنترل ارگاسم (دیر انزالی) می‌شود. حلقه آلت فلزی خطرناک است چرا که خون محبوس شده در آلت می‌تواند برداشتن حلقه را بدون مداخله اورژانسی نظیر قطع عضو یا اره کردن حلقه ناممکن کند. نگه داشتن با گیره می‌تواند منجر به آسیب دائمی به آلت تناسلی شود.

جلکینگ

جلکینگ یک روش فیزیوتراپی است. هدف این روش افزایش طول آلت به‌طور طبیعی از طریق افزایش فشار و جریان خون در آلت است. این روش با لمس مکرر آلت طی یک حرکت فشاری از پایه آلت به سمت کلاهک آن انجام می‌شود؛ دستگاه‌هایی هم برای کسب همین تأثیر تولید شده‌اند. این حرکت ممکن به عنوان «شیردوشی» هم شرح داده شود.

بر اساس مقاله‌ای از مجله BJUI، این روش منشأ عربی دارد؛ و واژه‌ای عربی در ارتباط با شیردوشی گاهی اوقات به عنوان ریشه لغوی آن ادعا می‌شود؛ هرچند این نکته قابل مناقشه بوده و ریشه واقعی این اصطلاح نامشخص باقی می‌ماند.

با این که حکایات بسیاری مدعی موفقیت این روش از طرف طرفداران آن مطرح می‌شود؛ هیچ مدرک پزشکی‌ای برای اثربخشی آن وجود ندارد. علاوه بر این، کریستوفر ونجک، روزنامه‌نگار حوزه پزشکی گفته‌است که «این ادعا که این روش حفره‌های آلت را که با خون پر می‌شوند؛ وادار به نعوظ بیشتر کند… به لحاظ بیولوژیکی معقول به نظر نمی‌رسد». به‌طور مشابه، سو جوهانسون توضیح می‌دهد که جلکینگ نمی‌تواند آلت را بزرگ کند؛ هر چند بعید به نظر می‌رسد که هیچ آسیب جدی‌ای ایجاد کند.

اگر چه این روش از بسیاری از دیگر روش‌های رادیکال‌تر برای افزایش طول آلت تناسلی ایمن‌تر قلمداد شده‌است؛ اما در صورت انجام ناصحیح، به‌طور بالقوه می‌تواند منتج به جراحت رگ‌های خونی، تشکیل زخم، درد، انحراف، و حساسیت زدایی از آلت تناسلی شود.

جامعه و فرهنگ

در ویتنام، بسیاری از مردان ویتنامی اقدام به افزایش طول آلت تناسلی خود با تزریق سیلیکون مایع به آلت‌شان می‌کنند؛ و متعاقباً از عوارضی نظیر عفونت، بافت‌مردگی، تومور، ورم، و دیگر بدشکلی‌ها و از دست دادن توانایی آمیزش رنج می‌برند و می‌بایست در بیمارستان بستری شوند.

منبع